14 februari? Doe het met pen en papier.

 

Met het opruimen van mijn bureau in de winkel na de eindejaarsdrukte, kwamen deze schattige berichtjes tevoorschijn.

Een aantal jaar terug bedacht ik een originele valentijnsattentie voor mijn klanten. Wie een geschenk kocht, kon de kalligrafe, aanwezig in de winkel, vragen om de troetelnaam van zijn of haar geliefde op een kaartje te schrijven. De zaak was af! Mooi papier,  een rode of witte enveloppe, inktpot en inspiratie van beide kanten.

De gesprekken tussen de klanten, bij het wachten voor de kalligrafe over het gekozen cadeau en de mogelijke troetelnaam voor op het kaartje, waren enig! Fantastisch toch, Donselaartje als koosnaam...

Dit kaartje werd bij het geschenk verpakt en gaf een verrassende en originele toets aan het gekozen valentijnsgeschenkje.

Eco tagging als onverwacht en origineel communicatiemiddel.

 

Elk jaar opnieuw, tijdens de week van de poëzie, staan auteurs, uitgevers en boekhandelaren voor de uitdaging om poëzie als genre in de kijker te zetten.

Boek.be, en partners nemen daarin het voortouw, met gratis posters voor de klant bij een bezoekje aan zijn/haar favoriete boekhandel, een wedstrijd voor poëzie liefhebbers en dit jaar een extraatje in het straatbeeld. Het is aan de boekhandelaar om er nog een finishing touch aan te geven.

Elke stad van herkomst van de genomineerde dichters kreeg een bezoekje van een ploegje “ecotaggers”, om zo een spoor van poëzie in de stad achter te laten.

De link was vlug gelegd naar de extra mogelijkheden van zo’n perfect uitgezaagde mal. De vakkennis en flexibiliteit van de ploeg van Patrick Betrains van Knack.be zorgden voor een aangepaste versie van de ecotag op mijn winkelvloer.

Mijn klanten werden getrakteerd op een ecotag in krijtverf, waar ze nu, 2 weken na gedichtendag nog steeds van kunnen genieten!

Detail wordt weer het belangrijkste van de detailhandel.

In het artikel uit Royalty.nl: Als koopvee je winkel zat is...  durft de auteur de zaken nogal scherp te stellen. Maar, hij heeft gelijk!

De winkel die het verschil maakt is net die zaak waar het team kennis van zaken heeft en oog heeft voor de mens in de klant.

Of die zaak die met haar selectie van de aangeboden goederen een visie doorgeeft.

En zij die erin slaagt telkens opnieuw te verrassen met een nieuw, of ander accent in de setting en zo de klant kan triggeren meer langs te komen.

De auteur nodigt uit om onze winkelformule te toetsen aan deze vaststelling:

Wat overblijft zijn kleinere winkelgebieden met sfeer, vol kleinschalige winkels waar het personeel het verschil maakt. Winkelbediende – net als horecamedewerker – wordt weer een functie waar je iets voor moet kunnen. Je moet mensen begrijpen, helder kunnen communiceren en het nodige van je product weten.

Werk aan de winkel dus!